"Ik leer heel veel van mijn taalleerling" 

“Ik ben in oktober 2020 gaan werken in het Wereldvrouwenhuis. Ik woonde toen in Arnhem, maar mijn opleiding tot dramatherapeut volg ik in Nijmegen. Ik zat door corona veel thuis en wilde graag iets doen en mensen ontmoeten in Nijmegen. Op internet kwam ik via de vrijwilligerscentrale uit bij het Wereldvrouwenhuis. Ik had eerder stage gelopen op een asielzoekerscentrum. Het was geen onbekend terrein om met mensen te werken met een achtergrond als vluchteling of migrant. Ik was bovendien geboeid door de verhalen die ik las over de vrouwen.”

Creatief met taal 

“Ik ben vanaf oktober taalles gaan geven aan Marit en ik zit in de PR groep. Ik had niet eerder taalles gegeven. In het begin was het wat zoeken. Wat wil Marit, wat heb ik haar te bieden? Terwijl we elkaar leerden kennen, ontdekte ik dat Marit vooral veel behoefte had om te vertellen wat ze meemaakte. En dat is wat we doen. We praten met elkaar in het Nederlands en ik probeer haar in die gesprekken ook nieuwe woorden te leren. Het mooie is:  mijn eigen woordenschat is breder geworden. Vroeger wilde ik altijd precies uitleggen wat iets betekende en herhaalde dat. Nu gebruik ik de woorden die Marit goed begrijpt en kan ik gezichtsuitdrukkingen sneller lezen. Ik hoef niet iets te herhalen, omdat ik weet dat ze het begrijpt. We leren allebei.”

Ontbijt 

“Toen we elkaar nog fysiek konden ontmoeten, bewaarde ik ‘s morgens mijn ontbijt om in Nijmegen met Marit te ontbijten. Zij zette thee. Heerlijk, terwijl ik eigenlijk geen thee lust! We vonden het allebei leuk. Nu zijn de taallessen digitaal. Dat gaat heel goed, maar ik mis de gezelligheid van het samen ontbijten. Het is toch fijner als je elkaar ziet. En Marit maakt minder mee, omdat ze binnen moet blijven. Dat maakt het voeren van een gesprek via het scherm ook moeilijker.” 

Therapeut of taaldocent

“Marit vertelt soms over haar land en achtergrond. Over wat ze heeft meegemaakt en gezien. Daar word ik wel heel stil van. Maar ik ben voor Marit taallesdocent, geen hulpverlener. Dus ik luister en probeer het gesprek daarna weer op andere dingen te richten. Haar verhaal leert me wel dat iedereen dit kan overkomen, ook mij, als ik ergens anders had gewoond. Ze had een baan als kapper en schoonheidsspecialist en zorgde voor haar twee kinderen in een onmogelijke situatie, in een land, dat ze moest verlaten. Ik ben me nog meer gaan realiseren hoe haaks dit staat op de negatieve beelden die je wel hoort over asielzoekers. Het maakt me soms boos.”

Toekomst

“Ik ben verhuisd. Ik woon nu te ver weg om hiermee door te gaan. Maar ik stop pas als Marit weggaat uit het Wereldvrouwenhuis. Tegen degenen die dit ook overwegen zou ik zeggen: gewoon doen. Het is zo leuk, ik heb veel nieuwe mensen ontmoet en je leert enorm veel!”

Vrijwilliger aan het woord: Paula 

"Mijn naam is Paula. Sinds maart 2013 werk ik als vrijwilliger bij het Wereldvrouwenhuis Mariam van Nijmegen. Na jaren in het basisonderwijs gewerkt te hebben, was het tijd voor mij om iets nieuws te zoeken, iets waarbij ik een echt verschil kon maken. Via de vrijwilligerscentrale kwam het Wereldvrouwenhuis op mijn pad. Er werden taalvrijwilligsters gevraagd. Lesgeven zit me in het bloed en zo zat ik al snel met vrouwen uit Afrika aan de tafel om ze te helpen de Nederlandse taal machtig te worden.

Ik verbaasde me over de kracht en het doorzettingsvermogen om te overleven, ondanks de traumatische ervaringen die ze hadden beleefd, in hun thuisland, op de vlucht en hier in Nederland. Al snel werd ik begeleidster van één van de vrouwen. Ik hielp haar op weg naar de dokter, Pro Persona en had contact met haar advocaat.